مدیریت راهبردی تامین اجتماعی ، ابزار و هدف توسعه اقتصادی درایران

راهکارهای متعددی برای افزایش رشدو توسعه اقتصادی توسط اقتصاددانان مطرح شده که یکی از این راهکارها افزایش خدمات حمایتی تامین اجتماعی به نیروی کار و در نتیجه توسعه بهره وری و طبیعتا افزایش هزینه های سازمانهای متولی این حوزه است. تحقیق حاضر کوششی در جهت بررسی و مطالعه تامین اجتماعی و مدیریت این حوزه به عنوان ابزار و هدف توسعه اقتصادی در مسیر توسعه پایدار میباشد .درخصوص رابطه بین تامین اجتماعی و نحوه اثر ان بر رشد اقتصادی سه دیدگاه وجود دارد. پتر. اس.بارچ [1] معتقد است هر یک درصد افزایش در مخارج تامین اجتماعی ، به اندازه 0/7 برنرخ رشد اقتصادی می افزاید. فلد اشتاین [2] با رد این دیدگاه بیان داشت ، هزینه های تامین اجتماعی در تضاد با نرخ رشد اقتصادی عمل می کند. دیدگاه سوم (سامو یلسون)[3] تاثیر گذاری را به سطح موجودی سرمایه در مقایسه با سطح قاعده طلایی انباشت سرمایه و نوع سیستم تامین اجتماعی ، مشروط می دانست. نتیجه مطالعه پژوهش های متعدد، بیانگر آن است که رابطه علی ازمخارج تامین اجتماعی به رشد اقتصادی برقرار بوده، اما عکس آن برقرار نیست و افزایش در مخارج تامین اجتماعی به صورت معنی داری ، منجر به توسعه درآمد ملی خواهد شد. همچنین برنامه های تامین اجتماعی به واسطه اثرات مثبت برسلامت وانباشت سرمایه انسانی،کارآیی نیروی کارراافزایش داده وبردرآمدملی می افزاید .

Keywords:

تامین اجتماعی , رشداقتصادی , مدیریت راهبردی