محمد امین سلطانی پور - نویسنده مسیول، استادیار پژوهش، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان هرمزگان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بندرعباس، ایران.
ابراهیم جعفری تختی نژاد - دانشجوی دکترای بیابان دانشگاه هرمزگان، ایران
رحمان اسدپور - کارشناس ارشد، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان هرمزگان، ایران
سودابه طاووسی - کارشناس ارشد رشته خاک شناسی دانشگاه شیراز

گونه گراموز (lippii Helianthemum) یکی از گونه های مهم مرتعی استان هرمزگان از تیرهCistscese است. به منظور بررسی کشت و استقرار این گونه پهن برگ، این بررسی در حوزه معرف و زوجی دهگین (استان هرمزگان) در حدود جغرافیایی 29 12 °57 طول شرقی و 6 46 °27 عرض شمالی از سال 1393 به مدت سه سال انجام شد. سه روش بذرکاری در فارو، بذرکاری در پیتینگ و بذرکاری در هلالی های آبگیر در قالب طرح پایه آماری اسپلیت پلات با تیمار اصلی تاریخ کشت و 3 تیمارهای فرعی روش کاشت در سه تکرار مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس میزان زنده مانی بذور سبز شده گیاه گراموز نشان داد که بین تیمارها اختلاف معنی دار در سطح یک درصد وجود دارد و تیمارها در سه گروه جداگانه واقع شدند. بیشترین درصد زنده مانی در تیمار هلالی آبگیر با 9/22 درصد و کمترین مربوط به تیمار پیتینگ با صفر درصد زندمانی بود.

کشت و استقرار، گونه گراموز، بذرکاری، استان هرمزگان