مهسا مهتدی - نویسنده مسیول: کارشناس ارشد، مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه
حبیب نظرنژاد - استادیار گروه مهندسی مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه
سید امین خسروی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه

آب، هوا و خاک سه عنصر اصلی زندگی انسان بوده که تداوم حیات مستلزم حفاظت و نگه داری صحیح از آن هاست. افزایش بیش از حد، میل دستیابی به منابع طبیعی، خدمات اکولوژیک و استفاده از آن در جهت رفع نیازهای انسانی، علاوه بر تخریب عرصه های طبیعی موجب ناپایداری جوامع، تنش های سیاسی، بحران غذا و تهدید جدی برای حال و آینده بشر در مقیاس های محلی، منطقه ای و جهانی خواهد شد. تخریب اراضی، آسیب پذیری زیرساخت های حیاتی - اجتماعی و روش ارزیابی آن می تواند به عنوان ابزاری در توسعه پایدار یک جامعه بسیار مفید واقع شود. امروزهضرورتشناختدقیق ترعواملو مکانیسم هایموثردروقوعپدیده تخریب اراضی وبیابان زاییبمنظور مدیریتوبرنامه ریزی صحیحواصولیمناطقخشک و نیمه خشک بیشازپیشاحساسمی شود.معیار اقلیم در دو مدل MICD و DIS4ME وضعیت بیابان زایی این منطقه بررسی گرددنتایج حاصل نشان می دهد در مدل MICD، نزدیک به 60 درصد منطقه دشت میاندوآب در کلاس شدید، و در مدل DIS4ME که از طریق میانگین هندسی معیارهای موثر بدست آمده نشان می دهد82 درصد منطقه در کلاس شدید تا بحرانی قرار دارد.

اقلیم، بیابان زایی، توسعه پایدار، دشت میاندوآب، MICD، DIS4ME