بررسی ارتباط شدت سیل خیزیبا کاربری اراضی در حوضه های استان کرمان

شناخت ارتباط شدت سیل خیزی با کاربری اراضی می تواند موجب دستیابی به اطلاعاتی در خصوص بهینه سازیطرح های مرتبط با کنترل، استحصال و بهره برداری از سیل شود. برای انجام این تحقیق، ابتدا با بررسی داده های دبی روزانه ایستگاه های هیدرومتری موجود در منطقه، تعداد 86 ایستگاهبا آمار مناسب و دوره مشترک آماری انتخاب شد. دبی حداکثر لحظه ای با دوره برگشت 50 ساله با استفاده از تحلیل منطقه ای محاسبه و با تقسیم آن بر مساحت حوضه، مقادیر دبی ویژه برای هر کدام از این زیر حوضه ها محاسبه شد. بر این اساس شاخص شدت سیل خیزیمحاسبه و در نه طبقه دسته بندی شد. نقشه کاربری اراضی حوضه های استان با استفاده از تصاویر ماهواره ای در 11 کلاس مختلف تهیه شد. سرانجام نقشه کاربری با نقشه شدت سیل خیزی تقاطع داده شد و سپس نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که از نظر مساحت تحت پوشش، بیش از 75 درصد اراضی استان در کلاس شدت سیل خیزی کم قرار دارد و کلاس های متوسط، زیاد و خیلی زیاد به ترتیب 75/7،96/12 و 55/3 درصد از سطح حوضه های استان را به خود اختصاص داده اند. از نظر تعداد، حوضه های متوسط تا خیلی زیاد، حدود 26 درصد حوضه های استان را شامل می شوند. نتایج تقاطع نقشه های شدت سیل خیزی و کاربری اراضی، نشان داد که کلاس های شدت سیل خیزی زیاد%69 و خیلی زیاد%77، متوسط 78% و کم 63%با اراضی بدون پوشش و یا اراضی با پوشش مرتعی فقیر منطبق است.

Keywords:

پوشش گیاهی , سیل خیزی , کاربری اراضی , مدیریت سیلاب , مرتع