محمد محسن زاده - دانشجوی دکتری مهندسی عمران- محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
بیتا آیتی - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

افزایش مصرف انرژی، کاهش منابع انرژی تجدید ناپذیر و ضرورت حفاظت از محیط زیست، منجر به تمرکز کارهای تحقیقاتی روی منابع انرژی تجدیدپذیر شده است. منابع تجدیدپذیر، در راستای اهداف توسعه پایدار، ضمن تامین امنیت و دسترسی به انرژی، محیط زیست را آلوده نمی کنند. از سیستم های استحصال انرژی تجدیدپذیر، می توان به پیل سوختی اشاره کرد که با توجه به مدولاریته بالا و دامنه وسیع الکتریسیته تولیدی، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این سیستم، از انرژی شیمیایی موجود در طیف وسیعی از مواد، نظیر فاضلاب، استفاده می کند و آن را به فرم انرژی الکتریکی و یا هیدروژنی تبدیل می کند. فاضلاب، با داشتن ترکیباتی نظیر کربوهیدرات ها، اسیدهای چرب و آمینواسیدها، مقدار قابل توجهی انرژی شیمیایی ذخیره شده دارد. با بازیافت انرژی از فاضلاب، ضمن تامین انرژی، آلودگی محیط زیست کاهش می یابد. پیل های سوختی میکروبی، الکترولیز میکروبی و فتوکاتالیستی، فناوری هایی هستند که ضمن تصفیه فاضلاب، انرژی تولید می کنند. هرچند، کاربرد عملی آن ها، به علت مسایل اقتصادی و مشکلات فنی نظیر سرعت پایین واکنش و افت های پتانسیل، محدود شده است.

منابع تجدیدپذیر، فاضلاب، بازیافت انرژی، پیل سوختی میکروبی، پیل الکترولیز میکروبی، پیل سوختی فتوکاتالیستی