بررسی تاثیر دگرآسیب عصاره گیاه اکالیپتوس بر کنترل علف هرز سوروف در پوشش های زراعی برنج به منظور کاهش مصرف علف کش های شیمیایی

دگرآسیبی بعنوان یک فرایند بیولوژیکی، شامل تعاملات بین دو گیاه از طریق تولید ترکیبات دگرآسیب می باشد. به دلیل اثرات زیان بار علف کش های شیمیایی بر اکوسیتم و آلودگی محیط زیست، استفاده از خاصیت دگرآسیب گیاهان می تواند به عنوان یک شیوه موثر برای کنترل علف های هرز باشد. این پژوهش به بررسی اثر دگرآسیب عصاره آبی برگ اکالیپتوس (Eucalyptus globulus Labill) بر خصوصیات جوانه زنی و برخی صفات مورفوفیزیولوژیکی گیاه زراعی برنج (Oryza sativa L.) و علف هرز سوروف (.Echinochloa crus-galli L) پرداخته است. تیمارهای آزمایشی در 4 غلظت متفاوت 5 ،10 ،15 ،20 گرم درلیتر عصاره آبی برگ اکالیپتوس، به همراه شاهد(آب مقطر)، به صورت طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در دانشگاه فردوسی مشهد به اجرا درآمد. از پلی اتیلن گلیکول به عنوان کنترل تنظیم اسمزی استفاده گردید. نتایج آزمایش نشان داد که عصاره برگ اکالیپتوس دارای اثرات منفی قابل توجه بر خصوصیات جوانه زنی (درصد و سرعت جوانه زنی) و برخی صفات رویشی (طول ریشه چه و ساقه چه و وزن خشک ریشه چه و ساقه چه) علف هرز سوروف، متاثر از عامل دگرآسیب، بود. بنابراین توانایی بالقوه ای در ترکیبات دگرآسیب گیاه اکالیپتوس به عنوان علف کش زیستی برای علف هرز سوروف وجود دارد که می تواند فراهم کننده شرایط مناسب در جهت کاهش مصرف علف کش های شیمیایی و در نتیجه کاهش بروز آلودگی های زیست محیطی باشد.

Keywords:

دگرآسیبی (آللوپتی) , اکالیپتوس , برنج , سوروف , علف کش زیستی , آلودگی زیست محیطی