بررسی قابلیت های توسعه استان های ساحلی خلیج فارس و دریای عمان، مطالعه موردی جمعیت

توسعه پایدار در مناطق ساحلی نیاز به طرحهای راهبردی و اجرایی لازم است . برای این امر مناطق ساحلی نیاز به شناسایی پتانسیلهای موجود در خود را دارند، از جمله محورهای مهم توسعه پایدار در هر منطقه جغرافیایی در کنار سایر عوامل ، جمعیت و ساختار آن است .براساس ماده یک ضوابط ملی آمایش سرزمین ، توسعه بلند مدت در کشور براساس اصول مصوب آمایش سرزمین می باشد . یکی از این اصول رفع محرومیتها می باشد . تحقق این امر در یک بخش مربوط به هدایت جمعیت به سایر مناطق مستعد کشور است . بر مبنای بند 10 ماده مذکور اجرای آن منوط به تعادل بخشی توزیع جمعیت در مناطق مختلف کشور از جمله سواحل دریای عمان و خلیج فارس است . جهت توسعه ، به ویژه توسعه پایدار در این مناطق در درجه اول استفاده مناسب از ظرفیتهای موجود در منطقه، از جمله جمعیت ازاهمیت بالایی برخوردار است . بنابراین برای تحقق این امر، نیاز به شناخت آخرین تغییرات در وضع موجود ساختار جمعیتی منطقه ساحلی بر مبنای استانهای نزدیک خلیج فارس و دریای عمان که وابستگی بیشتری با سواحل دارند، انجام گیرد . بنابراین در این تحقیق سعی گردیده با استفاده از منابع آماری و کتابخانهای با روش توصیفی و تحلیلی جمعیت محدوده مورد مطالعه شامل استان خوزستان ، فارس ، بوشهر ، هرمزگان و سیستان و بلوچستان مورد شناسایی و ارزیابی قرار گیرد . در نهایت مشخص گردید، جمعیت استانهای جنوبی کشور با ویژگیها و جایگاهی که دارند، میتوانند نقش مهمی در توسعه منطقه و کشور و حتی سایر کشورهای اسلامی داشته باشند .

Keywords:

توسعه پایدار , آمایش سرزمین , جمعیت , استانهای جنوب کشور