ابوالفضل زارع - دانشگاه یزد پردیس فنی دانشکده مهندسی نساجی
زهره یاوری - دانشآموخته دانشکده مهندسی نساجی دانشگاه یزد

سیکلودکسترین ها، ترکیباتی بزرگ مولکول می باشند که شامل 6 تا 8 واحد دی گلوکز در ساختارشان می باشند که از تخریب نشاسته حاصل می شوند. این ترکیبات دارای یک ساختار مخروطی ناقص بوده که دارای سطح خارجی آبدوست و حفرهای غیرقطبی و آبگریز می باشند. در میان سیکلودکسترین ها، بتاسیکلودکسترین ها به دلایلی همچون ارزان تربودن و زیست سازگاری بیشتر و سودمندتر بودن نسبت به نوع آلفا و گاما دارای کاربرد بیشتری می باشند. همچنین هنگام مصرف برای انسان خواص التهابی کمتر از دو نوع دیگر ایجاد می نماید. از طرف دیگر، فیبرویین ابریشم به عنوان یک پلیمر طبیعی به دلایلی همچون زیست سازگاری با تجزیه پذیری آهسته در سامانه های رهایش کنترل شده دارو مورد استفاده قرار می گیرند. در این مقاله سطح پارچه پنبه ای با استفاده از محلول های فیبرویین حاوی بتا سیکلودکسترین، فیبرویین خالص و بتاسیکلودکسترین خالص با روش پوشش دهی چاپ و به صورت فیزیکی اصلاح سطح گشته و سپس خواصی همچون سرعت و میزان جذب آب، وجود یا عدم وجود نشاسته که ناشی از وجود بتا سیکلودکسترین است مورد ارزیابی قرارگرفته است

پارچه پنبه ای، فیبرویین، بتاسیکلودکسترین، اصلاح سطح