مرتضی اسماعیل نژاد - دانشجوی دکترای اقلیم شناسی دانشگاه سیستان و بلوچستان دانشکده جغرافی
حسین نگارش - دانشیار گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی محیطی دانش

اساس توریستی هر منطقه طبیعت آن است و اکوتوریسم یکی از بخشهای مهم صنعت توریسم می باشد که در دهه اخیر رشد سریعی در جهان داشته است در سالهای اخیر به این بخش در امر توسعه منطقه ای توجه زیادی گردیده است اکوتوریسم همزیستی مسالمت آمیز انسان و طبیعت و بهره برداری انسان از طبیعت در راستای توسعه پایدار میباشد یکی از مهمترین بخشهای طبیعت که بیشتر توریستها به آن علاقه مندند سواحل است گنجینه پتانسیل های اکوتوریسمی سواحل دریای عمان می تواند این منطقه را به یکی از قطبهای اکوتوریسمی کشور تبدیل نماید. استان سیستان و بلوچستان با داشتن 300 کیلومتر مرز آبی با دریای عمان از مرز بندر گواتر در مرز پاکستان تا بندر جاسک در استان هرمزگان ا زموقعیت ویژه ای جهت توسعه توریسم ساحلی برخوردار می باشد دراین پژوهش با اتکا با مطالعات میدانی و کتابخانه ای سعی شده است سواحل این استان از لحاظ ویژگی های اکوتوریسمی مانند گل فشان ها، مانگروها، خور باهوکلات، خلیج گواتر، سواحل بالا آمده ، خور تنگ، تومبولو، سواحل و پلاژها، جلگه ساحلی دشتیاری و .... بررسی شده و نقش ان در توسعه استان مورد تحلیل قرار گیرد.

اکوتوریسم، دریای عمان، استان سیستان و بلوچستان