ارتباط میان خود نظارتی با استراتژی های تفکر خودرهبری و عملکرد شغلی با توجه به نقش میانجی خودکارآمدی و تعدیل گری عزت نفس سازمانی در شرکت توزیع نیروی برق استان زنجان

امروزه اهمیت خود نظارتی کارمندان نقش اساسی در فرایند عملکرد شغلی آنها دارد. در این پژوهش با ارایه مدلی فرایندارتباط بین خودنظارتی و استراتژی های تفکر خود رهبری با خود کارآمدی و بهبود عملکرد شغلی کارکنان بررسی می گردد وعزت نفس این فرایند را تعدیل می نماید. پژوهش، از لحاظ هدف، یک پژوهش کاربردی و به لحاظ روش توصیفی- تحلیلی بارویکردی پیمایشی، مقطعی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش تمامی 472 کارکنان شرکت توزیع نیروی برقاستان زنجان را شامل می شود که بر اساس فرمول کوکران 061 نفر انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه های استاندارد خودنظارتی لنوکس و وولف (0892)، خودکارآمدی چن و همکاران (4110)، استراتژی های تفکر خود رهبری هوگتون و نیک(4114)، عزت نفس پیرس و همکاران (0898) و عملکرد شغلی پترسون (0884) داده ها از جامعه آماری گردآوری شده است. نتایج آزمون پایایی و روایی پرسشنامه نشان می دهد ضریب پایایی (آلفای کرونباخ) برابر با 14920 و میزان روایی بر اساس تحلیلعاملی (KMO) نیز بالای 1470 معنی دار بوده و تاییده شده است. در بررسی فرضیه ها از روش مدلسازی معادلات ساختاری (SEM) که توسط نرم افزار لیزرل انجام شده است، یافته ها نشانمیدهند که خود نظارتی و ابعاد آن با استراتژی های تفکر خود رهبری رابطه مثبت و معنی داری دارد و استراتژی های تفکر خودرهبری به صورت مستقیم و به صورت غیر مستقیم از طریق متغیر میانجی خود کارآمدی بر عملکرد شغلی تاثیر مثبت ومعنی داری می گذارد. همچنین عزت نفس رابطه بین متغیر استراتژی های تفکر خود رهبری و خودکارآمدی را تعدیل می کند.در کل نتیجه گیری می گردد که در سازمان های که خود نظارتی و استراتژی های تفکر خود رهبری کارکنان آنها بالاتر باشد بههمان میزان خودکارآمدی و عملکرد شغلی آنها افزایش خواهد یافت.

Keywords:

خود نظارتی , استراتژی های تفکر خود رهبری , عزت نفس , خودکارآمدی , عملکرد شغلی