ادبیات داستانی و نقش های زنانه

با پیدایش رمان در قرن هجدهم و اوج گیری آن زنان داستان نویس که تا آن روز یا با نام های مستعار مردانه داستان می نوشتند و یا اگر هم می نوشتند با ادبیاتی مردانه به نگارش می پرداختند، توانستند با زبانی زنانه به بیان احساسات خود بپردازند. این امر با ظهور جنبش های زنان همراه بود و نویسندگانی چون ویرجینیا وولف و سیمون دوبوو2ار تحت تاثیر همین رویکرد به نگارش آثاری پرداختند که ماندگار شد. پس از آن قهرمان رمان های خلق شده زنان را شخصیت های زن تشکیل داد و زنان محور اصلی داستان های خود قرار گرفتند و چهره زن در داستان ها از حالت موجودی خطاکار، ستمدیده و ضعیف خارج شد. به مرور زنانی وارد داستان ها شدند که حرفی برای گفتن داشتند. رشد سواد و حضور جدی زنان در عرصه آفرینش ادبی موجب خلق آثار ارزشمندی گردید؛ به طوری که هر ساله بخشی از آثار ادبی جهان توسط زنان به وجود می آید. اما باید گفت زنانی که امروز می نویسند و می درخشند میراث دار زنانی هستند که در روزهای خشن و برهوت جامعه مرد سالار ایستادند و مبارزه کردند.

Keywords:

ادبیات داستانی , داستان نویسی مردانه , داستان نویسی زنانه , یونگ , نقش های زنانه ,