بازتاب مکتب سوریالیسم در اشعار سهراب سپهری

مکتب ادبی مجموعه سنت ها، هنجارها، اندیشه ها، نظریه ها و ویژگی هایی است که بنا به دلایل اجتماعی، سیاسی و یا فرهنگی در دوره ای خاص در ادبیات یک یا چند کشور متجلی میشود. یکی از مهمترین مکتبهای ادبی که تاثیری جهانی داشته است، مکتب سورریالیسم است. این شیوه در سال 1922میلادی در فرانسه پدید آمد و مانند دیگر مکتبها دامنه نفوذ خود را از ادبیات به سایر هنرها هم کشاند. سورریالیسم بیان و تثبیت تفکر دور از فرمان عقل است و منشا سورریالیسم را بیش از هر جای دیگری باید در شعر جست و جو کرد، زیرا آنها می کوشیدند از راه شعر بر اذهان تسلط یابند. این مکتب ادبی مورد توجه برخی از شعرای معاصر نیز قرار گرفته است. سهراب سپهری یکی از برجسته ترین شاعرانی است که در عرصه ی ادبیات معاصر ایران جایگاه به سزایی را به خود اختصاص داده و بارزترین ویژگیهای سورریالیست در آثارش هویداست. از آنجا که سپهری تحت تاثیر ادبیات شرق و غرب بوده است، جلوه هایی از این تاثیرپذیری در سروده هایش نمود پیدا کرده است. هدف این مطالعه بررسی مولفه های مکتب سورریالیسم در اثر ماندگار سپهری، یعنی هشت کتاب است و به دنبال این است تا نشان دهد شاعر در خلق آثار خود به چه میزانی از قواعد سورریالیست همچون خواب و رویا، فروپاشی ابعاد، امر شگفت،وحشت و هراس، بی زمانی و بی مکانی یاری جسته است.

Keywords:

مکتبهای ادبی , سورریالیسم , سهراب سپهری , هشت کتاب