بینش هدایت به زن در بوف کور

درادبیات فارسی ایران،از دیدگاه بسیاری از نویسندگان موقعیتی خاص داشته است.موقعیتی که تنها بر معیار زیبایی ها و طنازی های زنانه بنا گذاشته شده است.متاسفانه تعداد بسیار کمی از ادبا هستند که زن را در جایگاه واقعی خود متصور شده و ستوده اند.با توجه به آثار ادبی زن در ادبیات فارسی رسالت های چندگانه ای را بر عهده داشته است گاه مظهر عشق و دلدادگی بوده،گاه معشوق و زمانی نیز همسر است؛ در وقتی مادری دلسوز و فداکار و مربی تربیتی خانواده گاه زن مظهر پارسایی و توکل و... است. رمان بوف کور اثر معروف صادق هدایت مهم ترین رمان ادبیات فارسی است که جویبار ادبیات داستانی ایران را به نهر ادبیات داستانی جهان پیوند داده است. بوف کور هدایت انعکاس تمثیل روح آشفته و سرگردان خود نویسنده است. قهرمان داستان بوف کور شخصی منزوی و گوشه گیر است که از محیط خود بریده و با در حالت مالخولیایی با سایه خود به صحبت نشسته است. زنان در دنیای او هیچ گاه در جامعه ای که وی ترسیم کرده حضور عملی ندارند و فقط از زنان نام برده شده است بدون اینکه خودشان راوی جمله نقل شده باشند زن های داستان او سمبلیک و نمادی هستند از دو نیروی خیر و شر. در طول اثر بوف کور خواننده با دو شخصیت اصلی زن مواجه است.لکاته که مظهر شر و بدی است و زن اثیری

Keywords:

زن , بوف کور , صادق هدایت , لکاته , اثیری