تاملی در متن داستان آقایی بسیار پیر با بال های بسیار بزرگ اثر گابریل گارسیا مارکز

نقد ترجمه ها و بررسی آثار ادیبان بزرگ خارجی، به ویژه آثاری که با شیوه های نوینی چون مدرن و پست مدرن و ... ساخته و پرداخته میشوند، نسبت به حجم گسترده و اهمیت انکارناپذیر آنها، بسیار ناچیز و اندک مایه است. حال آن که کمترین دست آورد بررسی و شناسایی اینگونه آثار آن است که موجب آشنایی هنرمندان جوان و نوجوی این مرز و بوم با شگردهای جدید و غیربومی آفرینشهای ادبی میگردد و در نتیجه به غنا و اعتلای هنر و ادبیات امروز ایران میانجامد. نوشته پیش رو کوششی در این زمینه است که نگاه انتقادی گابریل گارسیا مارکز به جوامع کنونی و شیوه های زندگی امروزین را در لایه های زیرین یکی از داستانهای کوتاهش(مردی بسیار پیر با بالهایی بسیار بزرگ) واکاوی میکند و از شگردهای هنرمندانه نویسنده در طراحی جنبه هایی از ریالیسم جادویی و تبلور اندیشه ها و مضامین مختص این رویکرد، همچون انتقاد از خودباختگی رایج در زندگی ماشینی و تلاش برای بازگرداندن افراد و جوامع به اصالت انسانی خویش، پرده برمی دارد. این نقد با تامل و تعمق در متن داستان و تمرکز بر مفاهیم آن صوت پذیرفته است و نشان میدهد که داستاننویسان بزرگ و اندیشمندی چون مارکز همانند شاعران برجسته و بزرگ، در خلق داستانهای ارزشمند و ماندگار، بهگزینی الفاظ و عناصر قالب ساز و محتواساز را با حساسیتی ویژه وجهه همت خویش قرار دادهاند و در نتیجه میتوان گفت تقریبا هیچ عنصری را نسنجیده و بدون فلسفه خاص داستان نویسی و دلایل زیباشناسی به کار نبرده اند.

Keywords:

اصالت , تجددخواهی , تجددگرایی , خودباختگی , سنت , فرشته.