تحلیل گفتمان تعلیم و تربیت در دیوان ناصرخسرو

امر تعلیم و تربیت در شکوفاسازی شخصیت و هویت واقعی انسانها نقشی به سزا دارد. ناصرخسرو از برجستهترین شاعران شعر تعلیمی است که همواره در پی یافتن راهی برای القای پند و اندرزهای حکیمانه اش به شنوندگان است؛ ازاینرو تمام دارایی علمی، کلامی، مذهبی و ادبی خود را بکار میگیرد تا با پدید آوردن گفتمان تعلیمی، مخاطب خود را بدان چه در فلسفه و جهان بینی او مهم شمرده میشود دعوت کند. دیوان اشعار او آیینه تمام نمای ارزشهای تعلیمی و تفکر دینی اوست که مشتمل بر پند و اندرز و بیان مطالب تربیتی درزمینه اخلاقی، فلسفی، خداشناسی و علم و دانش میباشد. از نگاه ی دیگر منظومه فکری گذشتگان برای گفتمان تعلیم و تربیت انسانها در دوره های مختلف شاخصه های و مولفه هایی مد نظر داشتند که یکی از راه های دستیابی به آنها تحلیل آثار فاخر بجای مانده از متون ادبی است. هدف از این تحقیق واکاوی مولفه های تعلیمی از نگاه ناصر خسرو به صورت تحلیلی و توصیفی است؛ این تحقیق نتایج تحقیق نشان می دهد وی با تکیه بر دین و فلسفه در ساحت های حکمت و اخلاق، اجتماع و علم و دانش، به مسایل تعلیمی پرداخته و تعلیم و تربیت را به گفتمان غالب سخن خویش بدل ساخته است. در صورت بررسی آثار دیگر شعرای هر دوره می توان گفتمان تعلیمی قرون مختلف را بصورت مجزا تدوین نمود.

Keywords:

گفتمان شناسی , تعلیم و تربیت , شعرناصرخسرو