مریم بای - دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات و زبان فارسی

مقاله حاضر نتیجه پژوهشی است که به روش کتابخانه ای و از منظر نقد فمینیستی با تکیه بر نقش های زنانه در دو رمان زویا پیرزاد، چراغ ها را من خاموش می کنم و عادت می کنیم٬ انجام شده است. یافته های پژوهشی نشان می دهد که در این آثار در سطوح مختلف متن دیدگاه زنانه و گرایشات فمینیستی نمود یافته است. سیر اندیشه پیرزاد به این گونه است که وی در رمان چراغ ها را من خاموش میکنم خواننده را به پرسشگری درباره جایگاه زن وا می دارد و در رمان عادت می کنیم نقش های گسترده تری به شخصیت اول رمان -آرزو – می دهد و قهرمان زن را از انفعال خارج کرده و به گونه ای فعال و کنشگر توصیف می کند. در هر دو اثر با توجه به نشانه های بسیار از جمله کاربرد الفاظ و زبان زنانه٬ تعداد زیاد شخصیت های زن٬ در حاشیه بودن مردان و پرداختن به بحث آزادی زنان می توان گرایشات فمینیستی را مشاهده کرد.

فمنیسم٬ نقش های زنانه، پیرزاد، چراغ ها را من خاموش میکنم، عادت می کنیم