گونه های تلمیح در منطق الطیر عطار نیشابوری
Publish place: Sixth National Conference on Literary Studies A new look at contemporary narrative literature
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 991
This Paper With 23 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MATNPAGOOHI06_160
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
Abstract:
تلمیح یا چشمزد مانند دیگر آرایه های ادبی در قوت بخشیدن به معنی مقصود موردنظرشاعر و برانگیختن موضوعی در ذهن، نقش برجسته ای دارد. تلمیح با برخورداری از بنمایه های قدرتمند هنری در جهت بیان احساسات و عواطف و جنبه های خیال انگیزی کلام تاثیر بسزایی دارد. به کارگیری تلمیح در بین شاعران جدا از شرایط اجتماعی و سیاسی با اندیشه، نبوغ و استعدادهای فرهنگی آنان پیوند تنگاتنگی دارد. بطوریکه انعکاس و رواج آن در دوره های مختلف سبکی نمایان است. همین امر باعث شده است تا تمایل سرایندگان فارسی زبان گاه ی به نوع ایرانی تلمیح بیشتر از تلمیحات سامی و غیره باشد. در سبک عراقی کاربرد تلمیحات از حضور و بسامد بالایی نسبت به دیگر فنون ادبی برخوردار است. عطار با بهره گیری از تلمیحات ضمن معنی آفرینی به محتوای فرهنگ قومی و بیان آموزه های عرفانی خویش در منطق الطیر می پردازد. تلمیحاتی که عطار به کار می گیرد در آثار شعرای پیش از وی نیز به کار رفته است؛ با این تفاوت که در منطق الطیر رنگ و نمود عرفانی پیدا می کند و با به کارگیری رمز و نماد به ذکر اندیشه های والای معنوی و عرفانی عرفان توجه می کند. اهمیت عطار به تلمیحات سامی – اسلامی بیشتر از نوع ایرانی می باشد. البته اگر تلمیحات عرفانی را درنظر بگیریم شاهد بسامد بالای آنها نسبت به دیگر تلمیحات خواهیم بود. در منطق الطیر اشاره مستقیم به آیات و احادیث و نیز پرداختن به معارف اسلامی فراوان است.
Keywords:
Authors
امیرمحمد اردشیرزاده
دکترای زبان و ادبیات فارسی