زهرا سعادتی نیا - استادیار، گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد رباط کریم، دانشگاه آزاد اسلامی، رباط کریم، ایران
مسلم احمدی - دانشجوی دکتری زبان وادبیات فارسی، دانشگاه خوارزمی

مرگ اندیشی از موضوعاتی است که از دیرباز، مطالعات و تحقیقات گسترده و متنوعی را در پی داشته است. جلوه های این تفکر را در ادبیات کهن و نو ایران در اشکال متنوع و گاه متضاد، می توان مشاهده کرد. در ادبیات معاصر ایران مرگ اندیشی بروز و ظهور ویژه ای یافته است. ادبیات داستانی معاصر به دلیل شرایط خاص حاکم بر آن، یکی از بسترهای ظهور این تفکر در شکل امروزین آن است. داستان معاصر از هنگامه پیدایش خود تا اواخر ده ه چهل، با موجی از مرگ اندیشی و اندیشه های ملازم آن همچون یاس، بیهودگی و پوچی حیات و... همراه بوده است. کنکاش در آثار داستانی معاصر زوایای پنهان این آثار، نویسندگان آن و شرایط حاکم بر آن را آشکار می سازد. در پژوهش حاضر به بررسی آثار داستانی سه نویسنده معاصر (صادق هدایت، صادق چوبک، بهرام صادقی) از این زاویه پرداخته ایم و توجه خاص آنان به موضوع مرگ را نشان داده ایم.

مرگ اندیشی، ادبیات معاصر، داستان، هدایت، صادقی.