محمدعلی ضیایی - دکترای ادبیات وعضو هییت علمی دانشگاه فرهنگیان

اگر زبان را نظام انتقال پیام به صورت درست و ادبیات را انتقال پیام به صورت زیبا بدانیم در آن صورت در جستجوی عاملی خواهیم بود که منجر به زیبایی کلام می شود و این کار بر عهده ی علوم بلاغی است. بیش از هزار سال از تدوین نخستین کتابهای بلاغی در زبان عربی می گذرد و ادبیات فارسی نیز در این هزار سال همزمان با بهره گیری از داشته های بلاغت عربی، به تکامل و غنی سازی آن کمک کرده است. تحقیق حاضر در صدد است با کنکاش در متون بلاغی قدیم و جدید به آسیب شناسی آن اقدام کند و در حد توان، کاستی ها و به تبع آن نیازهای علوم بلاغی فارسی را نشان دهد. اساس این پژوهش که به صورت کتابخانه ای انجام میگیرد برخی از مهمترین کتابهای علوم بلاغی قرون پنجم تا هفتم هجری و نیز کتابهای نوشته شده در نیم قرن اخیر است.

آسیب شناسی، بلاغت قدیم، بلاغت جدید