بررسی خود و دیگری در شعر فروغ فرخزاد

مسیله خود و دیگری از مباحثی هست که در حوزه نقد ادبی مورد توجه قرار گرفته است.ویژگی های اساسی یک شخص که او را از دیگر اشخاص متمایز می کند خود را تشکیل می دهد، و خود در کنار دیگری مفهوم و معنا پیدا می کند و به عبارتی وجود هیچ خودی بدون در نظر گرفتن دیگری یا دیگران امکان پذیر نیست و رابطه ای که بین این دو مفهوم برقراراست بر پایه ی تعامل یا تقابل بین این دو شکل می گیرد و این تعامل یا تقابل سبب این می شود که مرز بندی بین خود و دیگری آشکار گردد.در این نوشتار سعی براین است خود در اشعار فروغ فرخزاد مورد بررسی قرار گیرد و اینکه اشعار او تحت چه شرایط و ساختار اجتماعی و ویژگی و تجربه های فردی شکل گرفته است و اینکه در تعامل یا تقابل با دیگری یا دیگران چگونه رابطه ای داشته است و درنهایت منجر به چه تحولی در ادبیات معاصر ایران گشته است.

Keywords:

خود , دیگری , تقابل , تعامل , فروغ فرخزاد