بررسی نقش تکرار در زیبایی شناسی اشعار محمد زهری

عنصر تکرار یکی از صنعتهای شعری است که همیشه در اشعار سنتی و معاصر مورد استفادهی شاعران قرار گرفته است.کارکرد این عنصر در شاعران کلاسیک بیشتر جنبه ی هنرنمایی را در بر میگرفت و انواعی از ردیف و قافیه را در بر میگرفت ولی با به وجود آمدن شعر نیمایی و شکسته شدن چهارچوبهای گذشته، این کارکرد نیز تغییر یافت و به یکی از عناصر سبک ساز شاعران تبدیل گشت. هدف این مقاله، بررسی نقش تکرار در به وجود آمدن توازن و موسیقی در دو دفتر شعری محمد زهری؛ یعنی مشت در جیب و گلایه است. علت انتخاب این دو دفتر آن است که شاعر در این دو دفتر بیشتر از دفترهای دیگری شعری خود به وزن نیمایی نزدیک شده است. شیوه های گوناگون تکرار برای آفریدن نظم و هموزنی ها در سروده های شاعر، در سه گونهی آوایی و واژگانی و نحوی مورد بررسی قرار گرفته است و نشان داده که هماهنگیهای آوایی و وزنی در این دو دفتر شعری، بیشتر برخاسته از تکرار صامتها و مصوتها در جمله است که این مجموعه معنادار ازصوتهای آهنگین به همراه تنوع ترکیبهای زبانی و برخی از صنعتهای بدیعی، در به وجود آوردن غنای موسیقایی سروده های نیمایی محمد زهری، نقش اساسی و انکارناپذیری ایفا میکند.

Keywords:

محمد زهری , شعر نیمایی , عناصر موسیقایی , تکرار