صدای دستوری در مثنوی ویس و رامین

اندیشه های شاعر، زبان اوست که در قالب شعر بیان شده و به ذهن مخاطب متبادر میشود. جهان بینی شاعر و کیفیت تبیین امور، در ساخت جمله های او تاثیر میگذارد. در واقع، بخشی از رابطه ی سبک و اندیشه در صدای دستوری بازتاب می یابد.صدای دستوری از دل زبان و از لایه های درونی روابط واژگان در جمله بیرون می آید. هدف این پژوهش، بررسی انواع صدای دستوری در مثنوی ویس و رامین است. یافته ها نشان میدهد که در میان انواع صداها، صدای منفعل، فعال و سببی به ترتیب بیشترین بسامد را به خود اختصاص دادهاند؛ چرا که در سبک غنایی ویس و رامین، کاربرد جملات اسنادی و وجه مصدری باعث ایجاد صدای منفعل و برجستگی آن نسبت به دیگر صداها شده است. همچنین، میتوان گفت اکثر فعل های ویس و رامین از جمله فعل های تداومی با زمان مضارع هستند که سبب شده در میان دو گونه ی صدای ایستا و پویا، صدای مسلط بر داستان، صدای دینامیک و تداومی باشد تا به پویایی، جان بخشیدن و نمایشی شدن کلام و ارتباط نزدیک شاعر با رخدادها، کمک شایانی کند. روش این پژوهش، توصیفی است و نتایج به شیوه ی کتابخانه ای و سندکاوی بررسی شده و هر کدام ازصداهای دستوری با ذکر نمونه بیت و بسامد تکرار، مورد بررسی قرارگرفته است.

Keywords:

ایدیولوژی , ویس و رامین , صدای دستوری , صدای منفعل , صدای فعال