ارتقاء کیفیت پایداری اجتماعی در طراحی مهد کودک مبتنی بر بازشناسی مهارت های اجتماعی

توجه به رشد مهارت های اجتماعی کودکان برای دست یافتن به پایداری اجتماعی اجتماعات آینده ضروری به نظر می رسد. سازمان دهی محیط کالبدی کودکان بوسیله فراهم کردن فرصت هایی برای ترغیب کودک برای شناخت محیط، شرکت در فعالیت ها و ایجاد ارتباط با محیط موجب رشد مهارت های اجتماعی آنان می شود. این تحقیق به بررسی تاثیر محیط کالبدی مهد کودک بر رفتارها و مهارت های اجتماعی کودکان می پردازد. براساس نظریه ویگوتسکی بازی عاملی برای ارتباط کودک باهمسالان و درنتیجه رشد اجتماعی است. بنابراین محیط هایی که موجب تحریک کودکان برای شرکت دربازی ها و فعالیت ها می شوند می توانند در رشد مهارت های اجتماعی کودکان تاثیرگذار باشند. این پژوهش با استناد به منابع کتابخانه ای و پیمایش میدانی با استفاده از پرسشنامه و با روش توصیفی و تحلیلی به همراه استدلال منطقی و براساس گفتگو با مربیان مهد کودک و همچنین بررسی و تحلیل از نقاشی های کودکان و مشاهده رفتارآنها در مهد کودک انجام شده و به دنبال بررسی نیازهای اجتماعی کودکان در راستای ارتقاء ویژگی های محیط کالبدی مهد کودک می باشد که بتواند در افزایش تمایل کودکان برای شرکت درفعالیت ها و بازی ها موثر واقع شود. پس از مقایسه تطبیقی اطلاعات کسب شده و تحلیل آنها، یافته های تحقیق نشان می دهد که چه راهکارهای طراحی معماری می تواند سبب افزایش رفتارهای اجتماعی کودکان باشد.. بر این اساس محیط های کالبدی مهد کودک مبتنی بر بازشناسی مهارت های اجتماعی می تواند موجبات افزایش و ارتقاء کیفیت پایداری های اجتماعی در کودکان واقع شود.

Keywords:

رفتار اجتماعی کودک , مهد کودک , محیط کالبدی , مهارت اجتماعی