زهرا عطاران ایرج - دانشجوی کارشناسی علوم ورزشی، دانشگاه دولتی بجنورد
طاهره امانی حقانی - آموزگار آموزش و پرورش شهرستان اسفراین- کارشناس ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی

آموزش که مراد از آن در یک تعریف اجمالی، تمام علم و دانشی که معلم یا مربی در اختیار دارد، در فرآیند یاددهی- یادگیری متربیانش، به کار می گیرد تا آنها را به عالی ترین درجه علم و دانش برساند. و سلامت که مراد از آن، تندرستی و بهداشت است با آموزش رابطه ای مستقیم دارد. آموزش بهداشت، آمادگی کلی فرد یعنی بهداشت جسمانی، ذهنی، اجتماعی، هیجانی روانی را نظر دارد. امروزه متناسب با پیشرفت و ترقی علم و تکنولوژی، زندگی، دچار تغییر و تحولاتی شده است. چنانچه به نظر می رسد، نمود تکنولوژی، عدم مراقبت از دانش آموزان و عدم نظارت والدین، دانش آموزان را به درس خواندن کمی بی علاقه نموده و سرگرمی های بی هدف و گاها مضر(موبایل ها و تبلت ها و...)، بسیاری از نیازهای بچه هایمان را ارضا می کند. قابل تامل است که چگونه سرگرمی ها و بازی های خطرناک و رفتارهای پرخطر، توانسته است آنها را ارضا کند اما اصلا نتوانسته است آرامش روحی و سلامت روانی و شادابی دانش آموزان را تامین نماید لذا مهمترین خلا آمادگی جسمانی، حرکات بدنی و مهارت های حرکتی است. یا به نوعی حلقه گمشده آموزش است. در این مقاله با روش کیفی توصیفی و با مبنا قرار دادن تحقیقات و پژوهش های انجام شده، سعی شده است تا از یک طرف به ضرورت چرایی مساله پرداخته و از سوی دیگر، موضوع را با توجه به تربیت بدنی و ورزش و بازی های سالم و تشویق بچه ها به سوی شادابی و ورزش، نقد و بررسی نماییم. در پایان نتایجی بدست آمده، این نکته را به اثبات می رساند که به تقویت ورزش و حرکات ورزشی، ارتقاء در سلامت و آموزش معنادار و با هدف آنها، مفید و موثر است چنانچه با مولفه های پیشگیری اولیه، شاخصه های سلامت و تندرستی و شادابی نیز به لحاظ نظری میل به ارتقاء و فزونی پیدا خواهد کرد.

سلامت، بهداشت، تربیت بدنی، آموزش