مرضیه زنگنه نیاز آبادی - دانشجوی دکتری تاریخ ایران اسلامی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد.

ایران و شبه قاره از دیرباز،با هم روابط مختلف فرهنگی و زبانی و مذهبی و هنری و بازرگانی وسیاسی داشته اند.و این روابط از دوران مهاجرت آریایی ها آغاز می شود.زمانی که این دو ملت شاخه ی هند و ایرانی تشکیل می دادند و زبان و مذهب و نژادی یگانه داشتند . با گذشت زمان که این دو ملت در دو اقلیم جداگانه ساکن شدند ،منش ها و تاثیرات منطقه باعث دگرگونی اخلاق آنان شد ولی همچنان اشتراکات آنان حفظ گردید چنانچه اسطوره ها ی مشترکی بین این دو گروه شکل گرفت .با تشکیل حکومت های هخامنشی و اشکانی و ساسانی پیوندهای زبانی و فرهنگی میان این دو قوم ادامه یافت که تاریخ نویسان شواهد فراوانی ازآن به دست آورده اند. پس از اسلام این پیوندها ادامه یافت و از زمان غزنویان بیشتر شد و زبان فارسی درازای نزدیک به 9 قرن زبان رسمی امرا و دربارهای پادشاهان هندوستان به شمار می آمد. با نفوذ انگلیس در این کشور،اندک اندک زبان انگلیسی جای زبان فارسی را گرفت و این میراث ارزشمند و مشترک دو ملت در زمانی کمتر از یک قرن ، رونق خود را از دست داد

زبان فارسی ، ایران ،هندوستان، فرهنگ ایران