تیوری بررسی حقوق بشر در اشعار بیدل دهلوی

نهم به بعد از طریقه سنتی آن بیرون کشیدند و از جمله کسانی است که در نثر اسلوبی استوار و دلپذیر دارد و اهل عظیم آباد هند است که استعداد شاعری را هرگز پابند سلاطین و معاریف دربار قرار نداد و در زمان حکومت شورشیان به لاهور گریخت. ایشان در اندیشه هایش متاثر از محیی الدین ابن عربی است. از موضوعات مهمی که استاد به آن تکیه داشت، دوری از عیب جویی است که تفرقه آمیز است. توجه به یتیمان و آیینه انعکاس اشک آنان بودن را مدنظر داشته و عدم قرار دایمی بر دنیای مادی که مامن مقام و جاه و شوکت نیست را توصیه نموده است. انتساب روح و جان آدمی را به عالم بالا و فرار و دانسته و در کنار آن حمایت به بیچارگان و ضعفا را به عنوان اصل مردانگی برشمرده است و جستجوی آسایش و فراغت در گذر از خود و خویش و بی اعتنایی به عالم دنیایی که همراه نیش و عسل است را سرلوحه زندگی قرار داده است. ایشان فرار از شهرت طلبی و مقام خواهی فطری و دنیایی را مخاطره آمیز دانسته است و به انزجار از مکان فراموشی و ناآگاهی یا تغافل خانه و دوری از ولع و حرص حاصل از آن پرداخته است. از نگاه میرزاعبدالقادر عمران و آبادانی شعله در تلاطوم آنست که بسیار مخرب بحساب می آید و محکمی داغ پای او در بنای هموار و یکنواخت بودن اوست. ایشان بلا و گرفتاری و اسارت امیران را در خاتم انگشتی میداند که طوق گردن آنانست و طبایع ملایم را منبع تخلیه نفرت دانسته و پرهیز از عامل پارگی جیب حیات دیگران شدن را گوشزد کرده و رگ برگ چهره آدمی را شاهراه عدم تلقی کرده است.

Keywords:

تیوری , بررسی , حقوق بشر , بیدل , دهلوی