بررسی آرایه ی ادبی وابسته های خاص عددی در غزلیات بیدل

آرایه ی وابسته های خاص عددی یکی از عناصر خیالی و شاخصهای سبکی مهم شعر بیدل است و بسامد بالایی در غزلیات وی دارد. این آرایه که حاصل انحراف از نرم و هنجارگریزی شعر اوست یکی از عواملی است که سبب دیر یابی مفهوم شعر او می شود اما این دور از ذهن بودن امری هنری و ادبیست که کلام وی را زیبا می سازد.نخستین بار این آرایه توسط محمد رضا شفیعی کدکنی در کتاب شاعر آینه ها در کنار پارادوکس و حس امیزی به عنوان یکی از ویژگی ها و لطایف ادبی سبک هندی مطرح گردید. هدف از این پژوهش معرفی و بررسی ساختار و ساختمان تشکیل دهنده این تصویر خیالی است و آنچه از این پژوهش منتج می شود همانطور که در زبان گفتاری اعداد بر شمارش معدود خود دلالت دارند اما در اینگونه ترکیبات شاعر از هنجار عادی کلام خارج شده و معدود هایی را به کار می گیرد که یا غیرقابل شمارش و اندازه گیری اند و یا از امور انتزاعی و تجریدی میباشند همچون صد شکر خندیدن ، یک جبهه تسلیم و یک عرق نم که ایجاد تصویری خیالی می نماید. و بیدل با استفاده از این شگرد هنری ترکیبات و مضامین بدیعی را به وجود میآورد

Keywords:

وابسته های خاص عددی , بیدل , سبک هندی , عدد و معدود , تصاویر هنری