علل و عوامل ناکامی ناسیونالیسم در عصر پهلوی اول

تاریخ ناسیونالیسم در ایران همواره فراز و نشیب هایی سخت و طولانی به خود دیده است و عمدتا به دوران معاصر و خصوصا بعد از انقلاب مشروطه و دوره رضاشاه بازگشت می کند. ناسیونالیسم در این دوره با جایگزینی تاریخ، فرهنگ و نمادهای باستانی به جای دوران اسلامی تاریخ ایران همراه بوده است. باستان گرایی و گذشته گرایی در سر لوحه برنامه های فرهنگی و تبلیغاتی رضاشاه قرار داشت. به گونه ای که شاهد محوریت قرار دادن باستان گرایی منهای دوران اسلامی ایران بودیم. در این دوران همواره هویت ملی با عدم توجه به واقعیات تاریخی، ارزش ها، سنن و فرهنگ غنی اسلامی- ایرانی توام بوده است. لذا در عصر رضاشاه گفتمان ناسیونالیسم ایرانی به عنوان هویت فراگیر می بایست بر فراز دیگر هویت های خرد و محلی ترویج و گسترش می یافت. اما به دلایلی گوناگون نه تنها نتوانست توده های مردم را تحت تاثیر قرار داده، بلکه منجر به ایستادگی و مقاومت بسیاری در مقابل خود گردید. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی و به شیوه کتابخانه ای در جهت ترسیم ابعاد ناسیونالیسم در دوران رضاشاه و عوامل ناکامی و عدم نفوذ آن در میان عامه مردم می باشد.

Keywords:

ناسیونالیسم , ملت , رضاشاه , باستان گرایی , دولت مطلقه