این قصیده سروده کیست

مرد مرادی نه همانا که مرد مرگ چنان خواجه نه کاریست خرد در همه چاپ های دیوان رودکی و دیوان شمس با اندک تفاوت فرا چشم می آید. بی هیچ گمان دیدی برگزاف و رایی خام و بی سرانجام خواهد بود اگر بر آن باشیم که شعری یگانه را دو شاعر سروده اند. برای روشن داشت این مورد بسامد واژه های برجسته قصیده را بیت به بیت از آغاز تا فرجام بررسی و کاویده ام و سرانجام بدان رسیده ام که: رودکی قصیده ای با این آغازینه و وزن در مرگ ابوالحسن مرادی سروده بوده که تنها دو بیت نخست آن به دست ما رسیده و دیگر ابیات این مرثیه از دیوان شمس بدان راه یافته است و یا اینکه تنها این دو بیت را سروده است و مولوی همان گونه که شیوه او بوده از هر قصه و مثل و شعری برای بیان اندیشه ها و اهداف تربیتی خویش بهره می جسته است. در این زمینه نیز آغازینه قصیده را می گیرد و به مصراع نخست آن رنگ و رویی دیگر می بخشد و دیگر ابیات را رها می کند به سخنی دیگر کالبد و رویه سخن را می گیرد و با نی نالنده خویش آن را شورانگیز می نماید. نگارنده در این مقاله در صدد آن است که با بررسی بسامد واژه های قصیده این فرضیه را به اثبات برساند

Keywords:

رودکی سمرقندی , ابوالحسن مرادی , مولوی