درمانگری از هند تحلیل سی غزل از دیوان غزلیات بیدل دهلوی با استناد به مولفه های روانشناسی مثبت گرا

شعردرمانی یکی از انواع روش های هنردرمانی است که برای رفع تنش و آرامش بخشی در درمان بیماری های روانی و حتی گاهی به عنوان پیشگیری از بیماری های روانی مورد استفاده قرار می گیرد. این روش درمانی در سال های اخیر مورد توجه بی شتر روان درمانگران قرارگرفته ا ست و در پاره ای از موارد نتایج حاصل از درمان با این روش ب سیار ر ضایت بخش بوده ا ست. پژوهش پیش رو از نوع نظری ا ست و از روش کیفی در اجرای آن بهره برده ایم. نتایج حاصل از تحلیل سی غزل از دیوان بیدل ثابت می کند که بیدل از جمله شاعران پار سیگوی سبک هندی است که اشعار وی میتوانند برای فارسی زبانان سراسر گیتی اثرگذار و مفید با شند. از طرفی با توجه به موج جدید ایجاد شده توسط روان شنا سی مثبتگرا در این پژوهش با خوانشی نو در غزلیات بیدل با توجه به مولفه های روانشناسی مثبتگرا ابیات مناسب برای شعردرمانی کشف و با تجزیه و تحلیل قابل استفاده برای آنان می گردد به گونه ای که روان درمان گران می توانند با استناد به چنین ابیاتی در بهبود هر چه سریع تر این دسته از بیماران موثر واقع شوند

Keywords:

بیدل , شعردرمانی , غزلیات , روان شناسی مثبت گرا