آرایه تلمیح، شگرد اصلی کمال خجندی در ساخت مضامین شاعرانه

تلمیح یکی از شگردهای شاعرانه ای است که شاعران با کمک آن بهترمی توانند مضامین شاعرانه را در کوتاه ترین و زیباترین عبارات بیان کنند. نگاهی به اشعار کمال خجندی نشان میدهد که صفت تلمیح جزء اصلی ترین شگردهای ادبی او برای ساخت مضامین شاعرانه و بیان هنرمندانه مافی الضمیر وی است. درون مایه تلمیحات کمال خجندی به ترتیب عبارتند از:الف) مضامین قرآنی و روایی مثل: نام سوره ها، اشاره به آیات و مضامین قرآنی و احادیث نبوی و شخصیت های قرآنی مانند: آدم، نوح،خلیل، موسی، عیسی، مصطفی.ب) داستان های باستانی مانند: لیلی و مجنون، شیرین و فرهاد، محمود و ایاز و گلگونه. ج)شخصیت های تاریخی از جمله:جمشید، اسکندر، فریدون، کاووس و کسری. د)مضامین عرفانی مانند: اناالحق، الست، وضوی خون، قتیل عشق، فی جبتی. ه)مکانهای جغرافیایی همچون:خجند، هند، چین ، بغداد، تبریز و فرات.و) شاعران متقدم و متاخر مثل: عطار، مولانا، سعدی، امیرخسرو، سلمان.

Keywords:

کمال خجندی , شگرد , آرایه های ادبی , تلمیح , شعر سده هشتم