ریاضت در کشف المحجوب هجویری

آلوده نمودن دل و تبعیت از هوای نفس پرده ای بر بصیرت انسان می افکند و غبار غلیظی در مقابل دیده عقل و قلب ایجاد می کند و وصول به سعادت را دشوار می سازد و هر چه انسان پافشاری کند بیشتر فرو میرود تا جایی که رسیدن به رستگاری را دست نایافتنی میکند. از این رو برای وصول به محبوب باید سختی ها را تحمل نمود و با ترک غرایز و کثرت عبادت نفس را ریاضت داد؛ زیرا کسی که پیوسته نفس خویش را ریاضت میدهد از گناه رهایی می یابد و از اشراقات الاهیه بهره مند میشود و ظرفیت بی-نهایت شدن و وصول به معشوق را پیدا میکند؛ در سیر و سلوک مرحله اول که ریاضت نفس و ترک شهوات و تادیب جوارح و نگه داشت حدود میباشد بسیار اساسی و مهم است، لذا در تحقیق پیش رو به ماهیت ریاضت و تمرین و اهداف آن و توجه قرآن و ایمه و شعرای بزرگ پارسی به آن پرداخته شده است باشد که مقبول درگه حق واقع شود. بنابراین در این مختصر سعی بر آن است که به تعریف ریاضت از دیدگاه هجویری در کشف المحجوب پرداخته شود. از بیان متن کشف المجوب مشخص است که هجویری ریاضت تن را یکی از شروط تربیت نفس میداند؛ وی بالغ شدن در راه کمال الهی را ریاضت دانسته است. هجویری ریاضت را از خصال نیک عارفان بزرگ میداند. هجویری بیان میکند که: از آنجا که انسان ترکیبی از عقل و شهوت است، برای اینکه بتواند بدون مزاحم و مانع، به سوی خدا سیر کند، باید کاری کند که نفس اماره را مطیع و تسلیم نفس مطمینه سازد. در نتیجه، نفس شیطانی را تحت امر و اختیار نفس رحمانی قرار دهد

Keywords:

ریاضت , ترک دنیا , کشف المحجوب , هجویری