مریم مشکوتی - داشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد
محمود صادق زاده - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد ایران
عزیزاله توکلی - استادیار گروه ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد ایران

در این مقاله به شیوه توصیفی و تحیلی به بررسی پسوندهای صفت ساز در دفتر یکم مثنوی مولانا که یکی از متون ارزشمند عرفانی قرن هفتم هجری است پرداخته شده است. بدین ترتیب که ابتدا پسوندهای صفت ساز به دو گروه تک معنایی و چند معنایی تقسیم شده اند و در مبحث پسوندهای چند معنایی، به مفاهیمی پرداخته شده که هر پسوند میتواند بر آن دلالت کند. برخی از پسوندها بعد از ترکیب با اسم یا قید یا بن فعل، با تغییر در طبقه ی دستوری واژه، صفت میسازند، گاهی نیز پسوندها با صفت ترکیب می شوند و بدون تغییر در طبقه ی دستوری، آن را به صفت مرکب تبدیل میکنند. پسوندهای زبان فارسی بسیار گسترده و فراوانند و در این جا به بررسی پسوندهای صفت ساز با ذکر شواهدی معدود از ابیات مثنوی و بسامد فراوانی هر یک پرداخته شده است.

مثنوی مولوی، تحول زبانی، پسوند، صفت