بررسی سبک شناسانه شعر و نثر سیف الدین باخرزی

سیف الدین باخرزی مشهور به شیخ عالم از عارفان و متصوفان بلند مرتبه نیمه اول قرن هفتم هجری و از خلفای عارف مشهور شیخ نجم الدین کبری است. در عالم شعر فارسی، رباعیات شورانگیز عارفانه و عاشقانه اش موجب شهرت اوست. در مقاله حاضر به بررسی سبک شعر و نثر سیف باخرزی می پردازیم. سعی بر آن است که شعر و نثر سیف را به لحاظ سبک شناسی در سه سطح زبانی، فکری و ادبی مورد بررسی ومداقه قرار دهیم . فرآیند تحقیق نشان می دهد که در شعر باخرزی، در بخش سطح زبانی، صنعت سجع و جناس بیشترین کاربرد را داشته است و تفکر حاکم بر رساله عشق سیف، تفکر عرفان عاشقانه است. در سطح ادبی اگرچه انواع آرایه ها مورد استفاده سیف بوده ولی بیشترین دلبستگی وی به کاربرد تشبیه است، آن هم از نوع تشبیه بلیغ که از بسامد قابل توجهی برخوردار است

Keywords:

رساله عشق , رباعیات , سبک شناسی , زبان , فکر