بررسی آموزه های دینی و مذهبی در رباعیات بیدل دهلوی

مولانا میرزا عبدالقادر بیدل دهلوی، شاعر دانا و توانای سبک هندی است که به سبب خلق مضامین و ااندیشه های بکر و نیز بهره جویی از مختصات بارز سبک هندی، به حق دریافت لقب ابوالمعانی در خور شان و منزلت ادبی اوست. بیدل در میان شاعران و نویسندگان سبک هندی، از آن دست شخصیت هایی است که با ظرافت و مهارت تمام و کمال، افکار و اندیشه های گسترده و متنوعی را در آثار خویش جای داده است. مجموعه رباعیات بیدل که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است، گواه روشنی بر این سخن است. بیدل دهلوی شاعری مسلمان و سنی مذهب است، و با بررسی رباعیات وی مشخص شد آموزه ها و مضامین اسلامی و دینی بسیاری محتوای اشعار او را به خود اختصاص داده است. بنابر این دستیابی به بینش و نگرش بیدل دهلوی در خصوص مضامینی چون: خداوند و ذات الهی، پیامبر و نعت وی، معاد و جهان دیگر، ایمه اطهار، حضرت مهدی(عج) و انتظار فرج، دین اسلام، خود شناسی و ... از مهمترین اهداف و مقاصد این پژوهش است. بر این اساس نویسنده در این مقاله با معرفی اجمالی بیدل و سبک هندی، اندیشه ها و مضامین دینی و مذهبی مورد توجه شاعر در مجموعه رباعیات را، با رهیافتی توصیفی تحلیلی و روش کتابخانه ای نقد و تحلیل کرده است.

Keywords:

بیدل دهلوی , سبک هندی , رباعیات , آموزه های دینی