سیده فاطمه حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه بیرجند
هادی پورشافعی - دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه بیرجند

متخصصان تربیتی همواره در پی این بودهاند، که چرا برخی یادگیرندگان، خود را مسبب موفقیت های تحصیلی شانمی دانند، اما در مقابل ضعف ها قبول مسیولیت نمی کنند. خودناتوان سازی در چند سال اخیر به مثابه یکی از موانعپیشرفت تحصیلی شناخته شده است. بر این اساس، هدف این پژوهش مطالعه مفهوم، علل و عوامل پیدایی و پیامدهایپدیده خودناتوانسازی تحصیلی می باشد. روش پژوهش از نوع مطالعه توصیفی- کتابخانه ای است. ویژگی هایشخصیتی، اهداف پیشرفت، خودکارآمدی، کمال گرایی، هویت تحصیلی، عزتنفس، عملکرد تحصیلی، باورهای هوشی،انگیزش تحصیلی، الگوهای ارتباطی خانواده، طرح واره های ناسازگار اولیه، آموزش شناختی ارتقاء امید، سبک هایفرزندپروری، راهبردهای مقابله با استرس، خوش بینی تحصیلی، تاب آوری روانشناختی، مولفه های الکسی تامیا، انسجامخانوادگی، استقلال عاطفی، سازگاری، راهبردهای مقابله ای، مشاوره تحصیلی، هیجان های پیشرفت، بدبینی به مدرسه،سبک های دلبستگی، خودتنظیمی یادگیری و آموزش مولفه های تصمیم گیری دوباره، از مهمترین علل خودناتوان سازیتحصیلی است، همچنین از پیامدهای خودناتوان سازی تحصیلی می توان به عملکرد و پیشرفت تحصیلی، بی صداقتیتحصیلی و اهمالکاری تحصیلی دربین دانش آموزان اشاره کرد. در پایان با توجه به مباحث بیان شده، برای مقابله بامسیله خودناتوان سازی تحصیلی راهکارها و پیشنهادهایی بیان شده است.

خودناتوان سازی، خودناتوان سازی تحصیلی، دانش آموزان