ارزیابی تناسب اراضی برای زعفران در منطقه مادون بردسیر استان کرمان

در این تحقیق، اهمیت اطلاعات فضایی و جغرافیایی در ارزیابی تناسب اراضی نشان داده شده است. سامانه های اطلاعات جغرافیایی و پردازش رقومی تصاویر ماهواره ای برای تهیه نقشه های موضوعی مورد نیاز در یک منطقه سرد و مرطوب به کار گرفته شده است. این منطقه بخشی از لالهزار بردسیر استان کرمان میباشد. با توجه به اطلاعات ایستگاه هواشناسی کرمان، سهم تابستان در بارشهای محدوده مطالعاتی کمترین مقدار و حدود 2٪ بارندگی سالانه و فصل زمستان با دارا بودن حدودا 16٪ بارش سالانه، بیشترین درصد بارش سالانه را به خود اختصاص داده است. مقدار متوسط بارندگی سالیانه در منطقه مورد تحقیق، 309 میلیمتر و حجم متوسط بارندگی سالانه آن 34/282 میلیون مترمکعب میباشد. خاکهای تحت مطالعه طبق طبقه بندی آمریکایی جزو رده اینسپتی سولها و تنها یکی از اجزای واحد اراضی در رده انتی سولها قرار میگیرند. نقشه های شیب و طبقات ارتفاعی منطقه به جهت بالا بردن دقت تحقیق در محیط سامانه های اطلاعات جغرافیایی تولید شد. همچنین اطلاعات توصیفی و خصوصیات اصلی هر واحد اراضی (حاصل از تلفیق نقشه های شیب، طبقات ارتفاعی و خاک) برای هر نوع بهرهوری از اراضی نیز با استفاده از قابلیت های این سامانه تهیه گردید. پس از دریافت تصاویر ماهواره ای سنجنده LandSat مربوط به منطقه مورد مطالعه، ابتدا تصحیحات هندسی و رادیومتری بر روی آنها صورت گرفت در نهایت با طبقه بندی نظارت شده تصاویر مذکور، نقشه های واحدهای اراضی به دست آمده وارد GIS شد و نتایج آزمایشگاهی خاک از طریق GIS به هر واحد معرفی شد، در نهایت نقشه ها و خصوصیات خاک و اراضی درون GIS تهیه شد. نفوذپذیری منطقه خوب و 99 درصد اراضی منطقه دارای گروهای هیدرولوژی A و B میباشند و 47/14 درصد اراضی منطقه دارای کاربری مجاز و 48/62 درصد اراضی دارای کاربری غیرمجاز میباشند و 4/24 درصد دارای استفاده کمتر از 1 قابلیت میباشند. اراضی تیپ کوهستان دارای قابلیت جنگل، اراضی تیپ تپه، دارای قابلیت مرتع و اراضی تیپ فلات و تراس فوقانی دارای قابلیت زراعت آبی و باغ می باشند.

Keywords:

ارزیابی تناسب اراضی , سیستم اطاعات جغرافیایی , سنجش از دور , زعفران.