محمد مکاری - مدیر گروه زیست محیطی پژوهشکده مردم شناسی، پژوهشگاه میراث فرهنگی وگردشگری؛

انسان ازآغاز خلقت تاکنون همواره در مقابله با مشکلات، ناملایمات، دردها و رنج هایی که از طبیعت و یا از طرف سایر مخلوقات متحمل میشده است، به دنبال چاره بوده و سعی کرده است تا جای ممکن از طبیعت و خرد جمعی استفاده کند و عواملی را که برای ادامه زندگی مضر و یا مفید بوده اند را به منظور حفظ سلامتی خود در اختیار بگیرد. این عوامل مفید شامل انواع گیاهان دارویی میباشند که در پیرامون و به وفور یافت میشوند. انسانها بر اثر تجربه، با استفاده از این گیاهان دردهای جسمی و روحی خود را درمان میکردند. یکی از این گیاهان، زعفران است. زعفران به عنوان گیاه بومی منطقه خراسان رضوی و جنوبی، با خواص درمانی بیشمار خود در اصطلاح محلی به گیاه هزار خاصیت مشهور است و در طب سنتی مردم آن منطقه برای درمان برخی از بیماری های روحی و جسمی و از جمله بیماریهای گوارشی به کار میرود.در این پژوهش بهروش استفاده سنتی از گیاه زعفران در سه منطقه یاد شده میپردازیم. کاربرد زعفران از نگاه انسان شناختی شامل زمان، شیوه استفاده و نگهداری زعفران، باورها و اعتقادات دینی بهاین گیاه و درمان بیماریهای میباشد. تلاش بر آن است تا در این مقاله از نگاه انسان شناختی فرهنگی و پزشکی قومی روش استفاده از زعفران در طب سنتی را بررسی نماییم.

مردم شناختی، طب عامه، دارو گیاهی، زعفران، درمان.