شکوفه خزایی - دانشجو کارشناسی ارشد بیوشیمی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران؛
نسرین ملانیا - استادیار، دانشکده علوم پایه، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران؛
تکتم حجار - استادیار، دانشکده علوم پایه، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران؛
جعفر مسافر - استادیار، دانشگاه علوم پزشکی تربتحیدریه، تربتحیدریه، ایران؛

گیاهان دارویی منبع الهامبخشی برای ترکیبات جدید دارویی و امیدهای بسیاری برای درمان بیماریها را فراهم می آورد. گلبرگ زعفران منبع زیستی از ترکیبات فنلی با فعالیت بالای آنتیاکسیدانی میباشد. نانوکپسولاسیون، پتانسیل زیادی در انتقال ترکیبات دارد زیرا قادر است ذرات را از تخریب محافظت و حلالیت آنها را بهبود بخشد. امولسیون چندگانه W/O/W روشی است که با استفاده از پلیمرهای زیستی، میتوان ذرات پودری خشک و کروی شکل به دست آورد. عصاره گلبرگ زعفران را میتوان با کمک روش امولسیون تبخیری دوگانه و با استفاده از نانوپلیمر زیستی پلیلاکتیک-کو-گلیکولیک اسید کپسوله کرد. فاکتورهای مختلفی ازجمله مقدار و غلظت سورفاکتانت، مدت زمان اولتراسونیک و نوع حلال بر سایز ذرات و همچنین شاخص توزیع پراکندگی موثر میباشد. در این تحقیق با تغییر فاکتورهای موثر، نانوکپسولهای سنتز شده با مشخصات متفاوتی به دست آمد. بر اساس نتایج، حلال استون و درصد سورفکتانت PVA از پارامترهای موثر شناخته شد.

امولسیون چندگانه، پلیلاکتیک-کو-گلیکولیک اسید، عصاره گلبرگ زعفران، نانوکپسولاسیون