علی خانمحمدی - دانشجوکارشناسی ارشد علوم اجتماعی- مطالعات فرهنگی ،دانشگاه علامه طباطبایی
سمیرا نوری - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم اجتماعی- مطالعات فرهنگی دانشگاه علامه طباطبایی

سیاست بازنمایی مسیله ای نظری است که با شکست ذاتگرایی در تبیین هویت در قرن بیستم در مطالعاتفرهنگی، جنسیت و زنان مطرح گردیده است. برآمدن این دغدغه ی نظری به تلاش های نظری عملیاندیشمندان فمینیسم در مورد تصویرسازی رسانه های جمعی متکی بود، اما اندیشمندان پساساختارگرا چونجودیت باتلر و شانتال موفه پا را فراتر گذاشته و این سیاست را در اسناد پزشکی و رسمی جستند.اسناد رفاهی کشور پس از انقلاب اسلامی در باب زنان سرپرست خانوار مورد تحلیل گفتمانی قرار می گیرد. اینتحلیل گفتمانی تصاویر برساختی از زنان سرپرست خانوار در سطح قرایت رسمی را هویدا می سازد. از دیگر سوچند برآیند دیگر را نیز آشکار می سازد، نخست) مادر سرپرست خانوار که در ارتباط همارزی با زن سرپرستخانوار قراردارد. دوم) در تمامی اسناد موجود برای ایجاد و حفظ اشتغال مادران سرپرست خانوار چه قالبسیاست توانمندسازی یا بیمه ی اجتماعی تمهیداتی در نظر گرفته شده است. اما آنچه مغفول مانده است کهسهم مراقبت کودکان و حضانت است. در صورتی که این مادران نیازمند تغییر نگاه سیاستی کلان هستند،هیچگونه تمهیداتی برای الگوهای جایگزین مراقبت در غیبت های طولانی مادر دیده نشده است. از سوی دیگربا خارج کردن افراد دارای معلولیت های جسمی- حرکتی، حسی، ذهنی و بیماریهای روانی از شمول حمایتدفتر توانمندسازی بهزیستی، مادران سرپرست خانوار این کودکان با هزینه های گزاف مالی و اجتماعی تنها رهاشده اند. سوم) دیدگاه های مرکز محور در تمامی دستورالعمل های دو سازمان رفاهی بهزیستی و کمیته ی امدادخمینی (ره) که با عدم اختیاردهی کافی به ادارات شهرستانها و مددکاران که مستقیما با خانواده در تماسهستند جلوه گر شده است. بازبینی چرخه های قطع و تعیین صلاحیت خانواده برای دریافت کمک های نقدی وغیرنقدی این سازمانها در جهت محلی سازی و اختیاردهی امری ضروری است.

سیاست بازنمایی ،هویت جنسیتی ،تجربه مادری