مروری بر رویکردهای نوین مدیریت آب های نامتعارف با تاکید بر بازیافت پساب و معرفی مدل FAMIS

با افزایش جمعیت روزافزون جهان احتیاج به آب هر روز بیشتر احساس می شود، مطالعات نشان می دهد که رشد جمعیت جهانی تا سال 2020 افزایش چشمگیری خواهد داشت، و در نتیجه تولید پساب فزونی خواهد گرفت. پساب های تولیدی شامل پساب های شهری، صنعتی، کشاورزی و ... می باشند که استفاده مجدد آنها از اهمیت خاصی برخوردار است. بنابرایناستفده مجدد از پساب بخصوص در کشورهای خشک و نیمه خشک همانند ایران بصورت یک امر اجتناب ناپذیر برای تامین قسمتی از نیازهای آبی درآمده است. اهمیت این موضوع تا آنجاست که سازمان بهداشت جهانی استفاده مجدد از پساب برای مصارف غیر شرب را در زمرهی دستورالعمل های مهم خود قرار داده است. در این مقاله، مروری بر روش هایمختلف مدیریت و بازیافت آب برای مناطق خشکی مانند ایران ارایه شده است. در این راستا چندین رویکرد بروز دنیا که یکی از جدیدترین این رویکردها شامل، سیستم نوآوری چند سطح FAMIS یک مدل متقاطع است که بر تیوری های سیستم های نوآوری تکنولوژیکی، دینامیک سیستم، انتقال رژیم های اجتماعی و فنی و تیوری های تکاملی تکنولوژی تکیهدارد و موانع رسیدن به سیستم نوآوری بازیافت آب به منظور دستیابی به امنیت آبی در مناطق خشک و نیمه خشک را مورد بررسی قرار می دهد، که در مورد سه کشور کم آب استرالیا، امارات متحده عربی و اردن با سیاست متمایز اقتصادی برای تدوین پویایی نوآوری در سیستم بازیافت آب و شناسایی راه حل های سیاسی استفاده شده است. علیرغم تفاوت های مهم در زمینه سه مورد بررسی شده، حامیان و موسسات پویایی متقابلی را برای ایجاد یک توازن کوچک که در آن بازیافت آب به عنوان یک فناوری قابل قبول ظاهر شده داشتند. با این حال، استفاده از مدل FAMIS نشان داد که رژیم غالب مدیریت آب اساسا به دلیل موانع، عمدتا در دو مرحله از چرخه نوآوری حیات FAMIS تغییر نکرده است.

Keywords:

آب های نامتعارف , پساب , بازیافت آب , مدل FAMIS