بررسی عملکرد و کارایی مصرف آب دو رقم گلرنگ تحت سطوح مختلف شوری آب در شرایط گلخانه

یکی از مشکلات مهم در برخی از نقاط کشور، شوری آب وخاک میباشد. کمبود منابع آبی سبب شده تا استفاده از آب های شور در کشاورزی به عنوان یکی از راهکارهای مناسب جهت افزایش عملکرد محصولات کشاورزی در نظر گرفته شود. به منظور مطالعه اثرات تنش شوری بر عملکرد دانه و روغن دو رقم گلرنگ، آزمایشی در گلخانه تحقیقاتی دانشکدهکشاورزی دانشگاه رازی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی انجام گرفت. فاکتورها شامل دو رقم گلرنگ (سینا و فرامان) و 5 سطح شوری 0/6، 3، 6، 9، 12 دسیزیمنس بر متر و یک نمونه شاهد دیم بود. میزان نیاز آبی گیاه بر اساس لایسمترهای زهکشدار محاسبه گردید. نتایج نشان داد که با افزایش شوری، عملکرد دانه و اجزایآن بطور معنی داری کاهش مییابد و میان دو رقم گلرنگ مورد آزمایش نیز تفاوت معنی داری بدست آمد. بیشترین عملکرد دانه و روغن به ترتیب به میزان 2816 و 937 کیلوگرم برهکتار مربوط به رقم فرامان و تیمار آب با شوری 6 / 0 دسیزیمنس برمتر بود. ضمنا کمترین عملکرد به ترتیب به میزان 728 و 183 کیلوگرمبرهکتار مربوط به رقم سینا و شوری12 دسیزیمنس برمتر بوده است. همچنین بیشترین کارایی مصرف آب بر اساس عملکرد دانه و روغن مربوط به رقم فرامان و تیمار آب 6 / 0 دسیزیمنس بر متر و کمترین میزان مربوط به رقم سینا و شوری 12 دسیزیمنسبرمتر بود. نتایج نشان داد که میزان عملکرد دانه و روغن در تیمار دیم از تیمار 12 دسی زیمنس بر متر بیشتر و از تیمار 9 دسیزیمنس بر متر کمتربوده است. این موضوع نشان می دهد که کشت این گیاه به روش دیم نسبت به کشت با آب شور بیش از 9 دسی زیمنس بر متر در شرایطی مشابه شرایط گلخانه از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نمی باشد

Keywords:

پروتیین , رقم , روغن , کارایی مصرف ظاهری آب , لایسیمتر , نیاز آبی