کودک کارآفرین؛ کودک در جایگاه تولیدکننده به جای مصرف کننده

در عصر حاضر به کودک به چشم بیماری نگریسته می شود که می بایست زمان نقاهتش طی شده تا تبدیل به یک آدم سالم (بزرگسال) شود. از این رو کودک از طرف جامعه ای که در آن زندگی می کند، غالبا به صورت کامل در جایگاه مصرف کننده قرار گرفته و عاجز نگریسته می شود در چنین شرایطی، می بایست نیازهای کودک توسط بزرگسالانی که با او در ارتباط هستند برطرف شده و ضمنا مسایلی نیر به او آموزش داده شود با این هدف که در آینده پایان دوره بیماری برایش مفید و سازنده باشد مانند زبان، هنر و این روند موجب می شود کودک از سنین پایین به صورت ناخودآگاه وابستگی و مصرف کننده بودن را یادگرفته و همیشه در انتظار کمک رسانی از سوی اطرافیانش بماند با این دیدگاه از چالش موجود، تحقیق حاضر به دنبال بحث در بخش اسباب بازی و توانمندسازی کودک در تامین اسباب بازی خود در جایگاه تولیکننده و مسیول است براساس تحقیقات پیشین و مستندات موجود، الزام بازی برای کودک به اثبات رسیده اما اسباب بازی هایی که در اختیار کودک قرار می گیرد در بهترین حالت انواعی هستند که برای رشد ابعاد گوناگونی از وجود کودک مانند جسمی، ذهنی شناختی و ... مناسب بوده ولی مجددا او را رد بستر مصرف کنندگی قرار می دهند این پژوهش از نوع کاربردی است و سعی دارد با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای و میدانی با روش های مشاهده مشاارکتی و مستقیم به تحلیل و توصیف شرایط موجود و مطلوب بپردازد لذا در پی ارایه ی راه حل به منظور توانمدسازی کودک برای تامین اساب بازی خودمی باشد. در این صورت کودک از جایگاه مصرف کننده، مفعول و عاجز خارج شده و در نتیجه تولیدکننده بودن، اثرگذاری مسیولانه و ساختن زندگی آینده اش را یاد می گیرد و پس از خلق محصول احساس شعف و ارزش می کند.

Keywords:

کودک , اسباب بازی , تولیدکننده , توانمندسازی , ساخت و ساز