توسعه ای بر روش های ترکیب در الگوریتم ژنتیک با طراحی یک عملگر ترکیب مبتنی بر عملیات های منطقی و حل مساله کوله پشتی

اهمیت بهینه سازی در مسایل مهندسی بر کسی پوشیده نیست؛ به طور کلی روش های بهینه سازی به دو دسته روش هایدقیق و سنتی و همچنین روش های ابتکاری و فراابتکاری تقسیم بندی می شوند. الگوریتم های تکاملی، نوع خاصی از روش-های فراابتکاری هستند که سبک مخصوصی را در حل مسایل پیش می گیرند؛ از مشهورترین و پرکاربردترین روشهایبهینه سازی میتوان به الگوریتم ژنتیک اشاره نمود که تجربه ی محققان در مسایل مختلف ثابت کرده است این الگوریتمقادر است در اغلب موارد به مقدار بهینه سراسری (حداقل یا حداکثر جامع) برسد. پاسخ هایی که الگوریتم های فراابتکاری ازجمله الگوریتم ژنتیک به دست می دهند، اغلب جواب های بهینه یا زیر بهینه هستند و قابل استناد و استفاده می باشند. بههمین دلیل است که ابداع و استفاده از اینگونه روش ها به طرز چشمگیری در حال افزایش است؛ به طوریکه تا حد زیادیبهینه سازی مسایل به این دسته از روش ها واگذار شده است. الگوریتم ژنتیک پارامترها و قواعدی را دارد که بر اساس آنها،به پاسخ متفاوتی میرسد. کارکرد الگوریتم ژنتیک تا حد زیادی وابسته به نحوه انتخاب و استفاده از عملگرهای ژنتیکیترکیب و جهش بوده که در این مقاله روشی توسعه یافته برای عملگر ترکیب در این الگوریتم ارایه شده است که بر مبنایعملیات های منطقی بوده و سپس با استفاده از آن، مساله کوله پشتی که از مسایل مشهور مهندسی بوده، حل و بهینه سازیشده است. لازم به ذکر است که در علوم مهندسی، بسیاری از مسایل را می توان با استفاده از تدابیری به یک مساله بهینه-سازی تبدیل نمود و سپس با استفاده از یک روش بهینه سازی همچون الگوریتم ژنتیک آن را حل نمود؛ لذا کاربردهایروشهای بهینه سازی فراتر از حد تصور می باشد.

Keywords:

علم ژنتیک , الگوریتم ژنتیک , عملگر ترکیب , توسعه , عملیات ها و دروازه های منطقی , مساله کوله پشتی