بررسی بعضی از علل و عوارض بروز فرسایش آبی در حوزه آبخیز گل آباد اردستان در ایران مرکزی

حفاظت خاک و آب در هر کشوری یکی از اصولی ترین رکنهای توسعه پایدار است و بی توجهی به آن می تواند عواقب جبران ناپذیری را از نظر اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و امنیت غذایی برای آن کشور بدنبال داشته باشد. رشد روز افزون جمعیت کشورمان در 40 سال اخیر و نیاز روزافزون به توسعه منابع جدید غذایی، موجب استفاده بی رویه و خارج از توان اکولوژیکی منابع طبیعی شده که این امر منجر به تشدید روند تخریب منابع آب و خاک شده است. حوضه آبخیز گل آباد با مساحت 648 کیلومتر مربع در 60 کیلومتری شممال شرقی استان اصفهان با متوسط بارندگی 160 میلی متر و زمین شناسی متنوع یکی از حوضه های آبخیز کشور میباشد. در این تحقیق با استفاده از نقشه های اقلیم، پوشش گیاهی، زمین شناسی، شناسایی 12 نوع موادمادری متنوع، مطالعات آزمایشگاهی و صحرایی مشخص گردید که عواملی همچون زمین شناسی، اقلیم، پوشش خاکی، دارای بودن شرایط نامساعد پوشش گیاهی، بهره برداری غیر اصولی از عرصه های با پتانسیل منابع طبیعی ضعیف و وابسته بودن اقتصاد منطقه به دامداری در بروز فرسایش آبی موثر می باشند. لذا، علاوه بر ادامه تحقیقات، اعمال مدیریت مکانیکی و بیولوژیکی اصولی متناسب با نتایج بدست آمده در حفظ منابع آب و خاک به منظور دستیابی به توسعه پایدارو کاهش مشکلات اقتصادی و اجتماعی منطقه ضرورت دارد.

Keywords:

حوزه آبخیز , رواناب , رسوب و گل آلودگی , سازند و فرسایش