مجتبی عینی - تهران، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

شیوع بیماری های آمیزشی یکی از مسایلی است که در اغلب جوامع موجب نگرانی است. یکی از مواردی که می تواند در اینباره موثر باشد، هشدار امکان ابتلا به بیماری از سوی ناقلین به دیگر اشخاص است. چنین امری در قوانین کنونی ایران اگر چهکه به عنوان یک تکلیف حقوقی مطرح نیست ولی می توان از قواعد کلی مقررات موجود و مفاد قاعده ی تحذیر در فقه امامیهدریافت، که در مسیولیت مدنی اشخاص حسب وجود شرایط آن موثر و موجب معافیت آنها از مسیولیت می شود؛ به طوریکه سبب می شود استناد انتقال بیماری به ناقل منتفی شود. در حقوق امریکا تکلیف مبنی بر هشدار امکان انتقال بیماری هایآمیزشی از سوی دادگاه ها تثبیت شده و دعاوی بسیاری در این باره وجود دارد. در حقیقت در این کشور چنین مسیولیتیمبتنی بر تقصیر و تحلیل بی احتیاطی بر پایه تکلیف مبنی بر هشدار و نقض این تکلیف است. انجام هشدارهای لازم سبب میشود عمل از شمول بی احتیاطی خارج و مسیولیتی بر عهده ی ناقل بیماری وجود نداشته باشد.

هشدار، بیماری های آمیزشی، قاعده ی تحذیر، بی احتیاطی، نقض تکلیف