حسن صیانتی - استادیار گروه فلسفه وحکمت اسلامی، دانشکده الهیات ومعارف اسلامی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
زهرا دلبر ی - دانشجوی کارشناسی ارشد فلسفه و حکمت اسلامی، دانشکده الهیات ومعارف اسلامی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران

شیخ اشراق نسبت موجودات با خداوند یا نسبت انوار مجرده خصوصا نفس ناطقه با نورالانوار را در پرتو اضافه اشراقیه تبیین می کند. در اضافه اشراقیه، مضاف که عین اضافه است، دارای وجود فقری، غیرمستقل و قایم بغیر است، غیری که قیوم و حقیقت محض واحد مستقل است. شیخ اشراق این اضافه را از سنخ نور می داند. از نظر شیخ اشراق، نفس انسان در پرتو اضافه اشراقیه می تواند به مراتب بالای شناخت و ایمان به خداوند برسد و ایمان او از طریق عشق به عالم علوی ظهور یابد. نفس در پرتو اضافه اشراقیه انوار عالی خود را مفتقر الی الله می بیند، و به مقام فنا و بقای بعد از فنا و مقام عبودیت و نفس مطمینه می رسد. وقتی نفس انسان به نور عقلی باقی شود، از افتقار و نقص و جهل به غنا و کمال و معرفت می رسد. از همین رو اضافه اشراقیه شریف ترین نسبت هاست

اضافه اشراقیه، حکمت ذوقی، ایمان، شیخ اشراق