عدالت به مثابه تعدیل : درآمدی بر نظریه امام خمینی (ره) در باب عدالت ملی و بین المللی

عدالت را باید از ج مله اصول و فضایلی نام برد که در مقام کاربرد دارای وسعت و گسترده ای وسیع است و لذا پرسش از نسبت عدالت با پدیده های دیگر در حیات انسانی، سوالی دیرینه ارزیابی می شود که هر روز به ابعاد و سطوح آن افزوده می شود. نوشتار حاضر به طرح سوال از نسبت عدالت با دو حوزه اصلی سیاسی (یعنی ملی و بین ا لمللی) پرداخته است به منظور ارایه پاسخی بومی به این سوال، نیز سیره امام خمینی (ره) پرداخته است. به منظور ارایه پاسخی بومی به این سوال نیز سیره امام خمینی (ره( را مبنای تحلیل قرار داده که از دو ویژگی اصالت و به روز بودن برخوردار است. از هگذر تحلیل اندیشه و عمل امام (ره) در حوزه عدالت سیاسی، نویسنده به دو چهره متفاوت اما مکمل از عدالت دست یافته که در قالب نظریه ایجابی عدالت و نظریه سلبی عدالت ارایه کرده است. مطابق نظریه ایجابی، عدالت از طریق تعدیل فرهنگی، اخلاقی و قانونی در ایجاد سیاست دینی ایفای نقش می کند، حال آنکه در قالب نظریه سلبی، عدالت از طریق توانمندی توفیق، قانون گرایی و اقتدارشناسانده می شود. آنچه این دو وجه از عدالت را به هم مرتبط می سازد، رعایت اصل تعدیل در مقام شناخت، تعریف و کاربردی کردن عدالت است که در اندیشه و عمل امام (ره) نمود تمام دارد.

Keywords:

عدالت , سیاست , اسلام , امام خمینی (ره) , سیاست داخلی , سیاست خارجی , اخلاق