جلال درخشه - استاد گروه علوم سیاسی دانشکده معارف اسلامی و علوم سیاسی دانشگاه امام صادق (ع)
محمدجواد هراتی - استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه بوعلی سینا

از نظر تاریخی وجه مشترک انقلاب اسلامی ایران و انقلاب های اخیر در جهان اسلام، ریشه در بیداری اسلامی یکصد سال اخیر دارد اما در نوع نظام سازی دو گونه انقلاب مورد بحث، تمایزهایی را می توان برشمرد که عوامل موثر بر آن از موضوع های مهم برای پژوهش است. مسیله مقاله حاضر، تبیین وجوه تمایز بسترسازهای شکل دهی به نارضایتی انقلابی در ایران و کشورهای اسلامی منطقه و تاثیر آن در نظام سازی آینده انقلابی این کشورها است. سیوال مقاله این است که چه وجوهی از تمایز در شکل گیری نارضایتی انقلابی در ایران و دیگر انقلاب های اخیر در جهان اسلام را می توان احصاء نمود و این عوامل چه تاثیری بر ماهیت ساختار سیاسی اجتماعی نظام های برآمده از آن داشته وخواهد داشت. نگارندگان تلاش می کنند، فرضیه پژوهش را با در نظر گرفتن متغیر استقلال و تاکید بر فرهنگ محوری انقلاب اسلامی ایران از یک سو و با محور قرار دادن مسیله تلاش برای ارایه الگوی پیشرفت اسلامی ایرانی در تقابل با شبه ترقی غربی در ایران معاصر، به تبین تمایزهای مذکور می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که اگرچه هر دو تحول مورد بحث برگرفته از مبانی بیداری اسلامی است اما علاوه بر تفاوت در اندیشه های سیاسی اسلامی در شکل گیری نوع نظام سیاسی در این کشورها با انقلاب اسلامی ایران، برخی تفاوت های ظریف جامعه شناختی در بسترهای شکل دهنده نارضایتی منجر به حرکت انقلابی، در نظام سازی و شکل گیری ساختار سیاسی پس از انقلاب نمود پیدا کرده است. این موضوع انقلاب اسلامی ایران را از تمامی انقلاب های جهان که شامل انقلاب های کلاسیک و انقلاب های جدید است جدا می نماید

بیداری اسلامی، نارضایتی انقلابی، انقلاب اسلامی ایران، جهان اسلام، انقلاب مصر