راضیه امامی میبدی - دکترای سیاست گذاری عمومی دانشگاه تهران

نظام ارزیابی سیاست یکی از ابزارهای اصلی سیاست گذاری بر اساس شواهد و مستندات است و در ارتقاء فنی تصمیم گیری نقش بسزایی دارد. پیاده سازی یک نظام ارزیابی موفق توجه به مقتضیات بومی و دانش و تجارب جهانی را می طلبد. در این مقاله، به دانش و تجارب جهانی توجه شده و درس آموزی از آنها برای بهبود ارزیابی سیاست در کشور مد نظر قرار گرفته است. در این راستا، با بکارگیری روش تحلیل مقایسه ای کیفی و ترکیبی از دو روش هدفمند و اقتضایی، تجارب نه کشور توسعه یافته و در حال توسعه در ارزیابی سیاست را بررسی کرده و با واکاوی مشترکات میان آنها، اصول عام نظام های ارزیابی سیاست را استخراج می کنیم. اصول شناسایی شده عبارت اند از: 1- وجود اراده سیاسی و تقاضای دیوانی برای انجام ارزیابی؛ 2- ظررفیت سازی برای ارزیابی (پیش و هنگام پیاده سازی نظام ارزیابی) 4- پوشش معیارهای اثربخشی، کارایی و تاثیر در نظام ارزیابی؛ 4- استفاده از شاخص های عملکرد 5- اتخاذ سیاست های تشویقی و تنبیهی نسبت به نتایج عملکرد؛ 6- استفاده توامان از ارزیابی درونی و بیرونی؛ 7- وجود نهاد هماهنگ کننده نظام ارزیابی 8- احساس مالکیت مجریان نسبت به یافته های ارزیابی؛ 9- انتشار عمومی گزارش های ارزیابی؛ 10- تکامل تدریجی دامنه ارزیابی و روش های آن.

نظام ارزیابی سیاست، تجارب بین المللی، اصول عام ارزیابی، تحلیل مقایسه ای